Βελτίωση της πρόσβασης στη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη

Η επέμβαση καταρράκτη δεν είναι επιλογή τρόπου ζωής. σώζει την όραση. Καθώς ο πληθυσμός γερνά, η ζήτηση για χειρουργική επέμβαση καταρράκτη συνεχίζει να αυξάνεται και χωρίς να αυξάνεται η ικανότητα. Οι ασθενείς θα χρειαστεί να περιμένουν ακόμη περισσότερο για τη χειρουργική επέμβαση, προσθέτοντας περαιτέρω κλινικό κίνδυνο στην προοπτική τους.

Ο καταρράκτης είναι συχνός

Ο καταρράκτης είναι η κύρια αιτία τύφλωσης παγκοσμίως και παγκοσμίως, τουλάχιστον 94 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με μέτρια ή σοβαρή διαταραχή της όρασης ή τύφλωση λόγω καταρράκτη χωρίς θεραπεία.

Στην Αυστραλία, υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι άνω των 55 ετών πάσχουν σήμερα από καταρράκτη. και είναι η πιο κοινή αιτία απώλειας όρασης μεταξύ των ηλικιωμένων Αυστραλών. Σχεδόν όλοι θα εμφανίσουν καταρράκτη μέχρι την ηλικία των 80 ετών.

Αν και είναι πιο συνηθισμένος στην παλαιότερη γενιά, ο καταρράκτης μπορεί επίσης να αναπτυχθεί σε νεότερους ανθρώπους και μερικοί άνθρωποι γεννιούνται ακόμη και με την πάθηση. Ένας τραυματισμός στα μάτια ή προηγούμενη χειρουργική επέμβαση για άλλο πρόβλημα στα μάτια μπορεί επίσης να προκαλέσει την ανάπτυξη καταρράκτη.

Σε ήπιες περιπτώσεις, ισχυρότερα γυαλιά ή πιο φωτεινά φώτα ανάγνωσης μπορεί να βοηθήσουν αρχικά, αλλά οι περισσότεροι καταρράκτες επιδεινώνονται σταδιακά και τελικά θα χρειαστεί θεραπεία για να αποφευχθεί σημαντική μείωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Η χειρουργική επέμβαση είναι επί του παρόντος ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την αφαίρεση του καταρράκτη.

Οι περισσότερες μελέτες σχετικά με τον επιπολασμό του καταρράκτη αναφέρουν ότι αυτό είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα. Το γεγονός ότι περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν καταρράκτη δεν σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι ζουν με αυτόν - ο αριθμός αντικατοπτρίζει την αύξηση τόσο της επίγνωσης της κατάστασης όσο και της προσβασιμότητας στη θεραπεία, που σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι διαγιγνώσκονται και παραπέμπονται για χειρουργική επέμβαση - αλλά γνωρίζουμε το μερίδιο των ηλικιωμένων στον πληθυσμό αυξάνεται, πράγμα που σημαίνει ότι ο επιπολασμός του καταρράκτη θα αυξηθεί στο μέλλον.

Αν και ο ρυθμός αύξησης ποικίλλει μεταξύ των χωρών, ο αριθμός των επεμβάσεων καταρράκτη σε νοσοκομεία ή ειδικές οφθαλμολογικές κλινικές γενικά έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία. Η χειρουργική καταρράκτη είναι πλέον μια από τις πιο κοινές προαιρετικές επεμβάσεις.

Η χειρουργική επέμβαση σώζει την όραση

Ουσιαστικά μια θόλωση του καθαρού φακού στο μάτι, ο καταρράκτης μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως θολή όραση, ευαισθησία στο έντονο φως, παραμόρφωση ή διπλή όραση και αίσθημα να κοιτάζεις μέσα από ένα πέπλο ή κουρτίνα ή τύφλωση. Το να ζεις με καταρράκτη σημαίνει συχνά ότι αντιμετωπίζεις σημαντικές αλλαγές ή απώλεια της όρασης σε βαθμό που περιορίζει τις καθημερινές δραστηριότητες όπως η οδήγηση ή το διάβασμα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι ο καταρράκτης μπορεί να κάνει τους ανθρώπους διπλάσιες πιθανότητες πτώσης. Ένας υψηλότερος αριθμός πτώσεων και ατυχημάτων που προκαλούνται από κακή όραση μπορεί να οδηγήσει σε πιο οξείες επισκέψεις στα τμήματα έκτακτης ανάγκης ή να ασκήσει πρόσθετη πίεση σε άλλα μέρη του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Τα άτομα με κακή όραση είναι επίσης πιο πιθανό να υποφέρουν από κατάθλιψη και αυξημένη κοινωνική απομόνωση λόγω της περιορισμένης κινητικότητάς τους.

Ευτυχώς, η χειρουργική επέμβαση καταρράκτη είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη διαδικασία και η πλειονότητα των ασθενών είναι εξαιρετικά ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα, με ορισμένους να αναφέρουν πρόσθετα οφέλη, όπως το να βλέπουν τα χρώματα πιο ζωντανά και να βιώνουν βελτιωμένη νυχτερινή όραση. Είναι σαφές ότι η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βελτιώσει δραματικά τη ζωή. Αλλά πόση διαφορά μπορεί να κάνει η χειρουργική επέμβαση;

Το 2019, μια ομάδα ερευνητών στη Νέα Ζηλανδία προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει τη βελτιωμένη ποιότητα της όρασης. Η ερευνητική ομάδα, από το Πανεπιστήμιο του Otago, το Adapt Research and Tairawhiti District Health Board, χρησιμοποίησε έναν προσομοιωτή οδήγησης για να δοκιμάσει την όραση των ασθενών πριν και μετά την επέμβαση καταρράκτη σε μια προσπάθεια να κατανοήσει καλύτερα το πραγματικό όφελος της επέμβασης καταρράκτη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι σχεδόν ατυχήματα και συντριβές μειώθηκε κατά 48% μετά την επέμβαση.

Ως μη επείγουσα διαδικασία, ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις καταρράκτη αναβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του Covid-19 και ως αποτέλεσμα συσσωρεύτηκαν λίστες αναμονής. Συνήθως δεν είναι πρόβλημα να περιμένετε λίγο περισσότερο για αυτόν τον τύπο διαδικασίας. αλλά καθυστερήσεις έξι μηνών ή περισσότερο μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής των ασθενών.

Οι χρόνοι αναμονής αυξάνονται

Τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη, όσον αφορά τόσο την αξία όσο και τα αποτελέσματα των ασθενών, είναι υψηλά σε σύγκριση με ορισμένες άλλες παρεμβάσεις στον τομέα της υγείας, πράγμα που σημαίνει ότι η έγκαιρη χειρουργική επέμβαση και η διατήρηση στις λίστες αναμονής είναι μια καλή επένδυση.

Οι λίστες αναμονής σε πολλές χώρες ήταν υψηλές ήδη πριν από την πανδημία. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ Ο μέσος χρόνος αναμονής για άτομα που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη το 2018/19 κυμαίνονταν από περίπου 30 ημέρες στην Ιταλία, την Ουγγαρία και τη Δανία, έως περίπου 150 ημέρες στην Εσθονία και 250 ημέρες στην Πολωνία. Το ποσοστό των ασθενών που παρέμειναν στη λίστα αναμονής για περίοδο άνω των τριών μηνών κατά το ίδιο έτος κυμαινόταν από 7% στην Ουγγαρία έως πάνω από 85% στην Εσθονία, την Πολωνία και τη Σλοβενία.

Τα τελευταία εθνικά δεδομένα για την Αυστραλία, που περιλαμβάνουν τον Μάρτιο του 2020, όταν άρχισε να εξελίσσεται ο αντίκτυπος της πανδημίας, δείχνουν ότι ο αριθμός των επεμβάσεων καταρράκτη μειώθηκε ως αποτέλεσμα του Covid-19. Συνολικά, Εισήχθησαν 60.200 ασθενείς το 2019/20, σημειώνοντας σημαντική πτώση σε σχέση με τα προηγούμενα έτη.

Πιο πρόσφατα δεδομένα για μεμονωμένες Πολιτείες δίνουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του αντίκτυπου του Covid-19. Στη Νέα Νότια Ουαλία, για παράδειγμα, ο αριθμός των επεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν μειώθηκε σημαντικά το δεύτερο τρίμηνο του 2020, αλλά σημειώθηκε μεγάλη αύξηση στο τρίτο τρίμηνο, ως αποτέλεσμα των προσπαθειών για ανάκτηση του χαμένου εδάφους, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής ανάθεσης σε ιδιωτικά νοσοκομεία που επέτρεψαν στα νοσοκομεία να λειτουργούν πάνω από 100% συνήθης χωρητικότητα.

Παρόλο που ορισμένες πολιτείες, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Ουαλίας, λένε ότι πλέον έχουν πιάσει λίγο πολύ τις λίστες αναμονής, οι χρόνοι αναμονής αυξήθηκαν σταδιακά για χειρουργική επέμβαση καταρράκτη με την πάροδο του χρόνου. Τα δεδομένα έδειξαν ότι η επέμβαση καταρράκτη είχε μερικούς από τους μεγαλύτερους χρόνους αναμονής μετά την αρχική προσωρινή αναστολή.

Τα πιο πρόσφατα δεδομένα που είναι διαθέσιμα μέσω της νέας πύλης του Γραφείου Πληροφοριών Υγείας της Νέας Ουαλίας δείχνουν το χρόνος αναμονής για εξαγωγή καταρράκτη στη ΝΝΟ αυξήθηκε κατά 71 ημέρες μεταξύ του 2ου και του τρίτου τριμήνου, για να φτάσει τον διάμεσο χρόνο αναμονής τον Σεπτέμβριο στις 343 ημέρες. Ωστόσο, ο ιδιωτικός τομέας, στον οποίο γίνονται πολλές επεμβάσεις καταρράκτη, έχει συχνά μικρότερους χρόνους αναμονής.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα τελευταία στοιχεία, που αφορούν τον Φεβρουάριο του 2021 και περιλαμβάνουν έκταση ανάρρωσης από την κορύφωση του Covid-19, δείχνουν ότι υπάρχουν 493.740 άτομα στη λίστα αναμονής για οφθαλμική χειρουργική και ότι παρά την ανάκαμψη αυτή, μόνο 611 TP3T ασθενών υποβλήθηκαν σε θεραπεία εντός 18 εβδομάδων από την παραπομπή.

Κρυφές παραπομπές

Σε ορισμένους τομείς υπήρξε ένα «blitz» στην εκλεκτική χειρουργική επέμβαση, συμπεριλαμβανομένων των επεμβάσεων καταρράκτη, με πακέτα χρηματοδότησης που προσφέρονται από εθνικές και κρατικές κυβερνήσεις, και αυτό οδήγησε σε καλή πρόοδο σε πολλούς τομείς. Αλλά η μείωση των παραπομπών σε σύγκριση με πριν από την πανδημία είναι ένα ανησυχητικό ζήτημα.

Υπάρχει ένας δυνητικά μεγάλος αριθμός ασθενών που είτε δεν έχουν ακόμη επικοινωνήσει με γιατρό για τα συμπτώματά τους, είτε δεν έχουν ακόμη παραπεμφθεί σε ειδικό κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Covid-19. Σε ορισμένες περιοχές, ζητήθηκε επίσης από τα νοσοκομεία να επαναξιολογήσουν τις λίστες παραπομπής τους και από τους γενικούς ιατρούς ζητήθηκε να παραπέμψουν εκ νέου ασθενείς καθώς η εκλεκτική χειρουργική επέμβαση επανεκκίνησε, πράγμα που σημαίνει ότι οι ασθενείς μπορεί να έχουν αποχωρήσει ή να έχουν μετακινηθεί πιο κάτω από τη λίστα.

Η κάλυψη της διαφοράς στις λίστες αναμονής δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι όσοι έχουν καταρράκτη λαμβάνουν θεραπεία. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πολλοί άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς χειρουργική επέμβαση και επομένως το «κρυφό ανεκτέλεστο» μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ. Αλλά ένα πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι άνθρωποι υποφέρουν σιωπηλά και έχουν καθυστερήσει να αναφέρουν τα συμπτώματά τους ή να αναζητήσουν περίθαλψη φοβούμενοι ότι θα προσβληθούν από τον Covid-19 ή για να αποφύγουν την άσκηση περιττής πίεσης στο σύστημα υγείας. Μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να αισθάνονται ασφαλείς επισκεπτόμενοι ξανά χώρους υγείας, η ζήτηση θα μπορούσε να αυξηθεί σημαντικά.

Η πρόσβαση δεν είναι ίση

Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο επιπολασμός των διαταραχών της όρασης σε περιοχές χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος εκτιμάται ότι είναι τέσσερις φορές υψηλότερος από ό,τι στις περιοχές υψηλού εισοδήματος. Και η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη μπορεί επίσης να εξαρτάται από τη γεωγραφική θέση ή την οικονομική κατάσταση του ασθενούς.

Φαίνεται ότι από την έναρξη της πανδημίας, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων σε χώρες όπως η Αυστραλία επέλεξαν να αποχωρήσουν από την ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη επειδή δεν μπορούν πλέον να την αντέξουν οικονομικά. Τα στοιχεία από την Αυστραλιανή Προληπτική Ρυθμιστική Αρχή δείχνουν ότι περισσότερα από 10.000 άτομα ακύρωσαν τις πολιτικές τους μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2020 και η βασική νοσοκομειακή κάλυψη ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και πάνω από μια δεκαετία.

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο NZ Medical Journal, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι το ποσοστό των παραπομπών που απορρίφθηκαν διέφερε πολύ από το District Health Board, κυμαινόμενο από την αναφορά λίγο πάνω από 50% που ίσχυε σε έναν τομέα, έως 93% σε άλλο DHB. Η έρευνα κάλυψε όλους τους ασθενείς που παραπέμφθηκαν για χειρουργική επέμβαση καταρράκτη μεταξύ 2014 και 2019.

Αυτό συνέβη επειδή κάθε DHB θέτει διαφορετικό όριο για χειρουργική επέμβαση και έχει διαφορετικούς πόρους, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ζουν στο κέντρο του Ώκλαντ θα μπορούσαν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη πιο εύκολα από εκείνους στις κομητείες Manukau, για παράδειγμα. Γενικά, οι άνθρωποι στις πόλεις είχαν περισσότερες πιθανότητες να παραπεμφθούν από εκείνους σε αγροτικές ή απομακρυσμένες περιοχές.

Σε απομακρυσμένες κοινότητες και μεταξύ μειονοτικών ομάδων, η πρόσβαση και η λήψη θεραπείας είναι επίσης χαμηλότερη. ΟΟδικός χάρτης για να κλείσει το κενό για το όραμα, κυκλοφόρησε το 2012 μετά τα αποτελέσματα της Εθνικής Έρευνας Ιθαγενών Οφθαλμικής Υγείας που έδειξαν ότι οι ενήλικες των Αβορίγινων και του Στενού Τόρες ήτανέξι φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τύφλωσηαπό άλλους Αυστραλούς.

Σε περισσότερες από 901 TP3T περιπτώσεων, η απώλεια όρασης ήταν περιττή, αποτρέψιμη ή θεραπεύσιμη, αλλά περισσότερο από το ένα τρίτο δεν είχε ποτέ υποβληθεί σε οφθαλμολογική εξέταση. Οι αυτόχθονες ασθενείς αντιμετωπίζουν επίσης μεγαλύτερες αναμονές για το αρχικό ραντεβού εξωτερικών ασθενών.

Βελτίωση της πρόσβασης στη θεραπεία

Τόσο η αύξηση της συνολικής χωρητικότητας όσο και η βελτίωση της πρόσβασης σε αυτές τις υπηρεσίες είναι σημαντικές. Σε άλλες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, χρησιμοποιούνται κινητές και αρθρωτές εγκαταστάσεις για την επίτευξη και των δύο. Ενώ η εξωτερική ανάθεση στον ιδιωτικό τομέα είναι μια επιλογή, η εισαγωγή μιας ειδικής οφθαλμικής αίθουσας στον χώρο του νοσοκομείου σημαίνει μεγαλύτερο έλεγχο και αυξημένη ευελιξία.

Μπορεί να επιτρέψει σε ένα νοσοκομείο να κλιμακώσει σημαντικά τη δραστηριότητα όσον αφορά τη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, ακόμη και ενώ συνεχίζει να θεραπεύει ασθενείς με Covid-19 εντός του νοσοκομείου. Ο αριθμός των ασθενών που χρειάζονται επεμβάσεις καταρράκτη θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς ο γηραιότερος πληθυσμός μεγαλώνει, επομένως θα χρειαστεί πρόσθετη ικανότητα, όχι μόνο για την αντιμετώπιση μιας προσωρινής συσσώρευσης, αλλά σε πιο συνεχή βάση.

Οι κινητές χειρουργικές αίθουσες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να παρέχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε ασθενείς σε αγροτικές και απομακρυσμένες περιοχές ή σε περιοχές «blitz» με χαμηλότερη ζήτηση, καθώς μπορούν να μετακινηθούν εύκολα μεταξύ των τοποθεσιών και μπορούν να εγκατασταθούν γρήγορα σε μια νέα τοποθεσία.