Verbetering van de toegang tot cataractchirurgie

Cataractchirurgie is geen levensstijlkeuze; het bespaart zicht. Naarmate de bevolking ouder wordt, blijft de vraag naar cataractchirurgie groeien, zonder dat de capaciteit wordt opgeschaald. Patiënten zullen nog langer moeten wachten op een operatie, wat hun vooruitzichten nog verder vergroot.

Cataract komt vaak voor

Cataract is wereldwijd de belangrijkste oorzaak van blindheid, en wereldwijd minstens 94 miljoen mensen leeft met een matige of ernstige gezichtsstoornis of blindheid als gevolg van onbehandelde cataract.

In Australië lijden naar schatting momenteel 1,5 miljoen mensen ouder dan 55 jaar aan staar; en ze zijn de meest voorkomende oorzaak van gezichtsverlies onder oudere Australiërs. Bijna iedereen zal op 80-jarige leeftijd staar krijgen.

Hoewel staar het meest voorkomt bij de oudere generatie, kan het zich ook ontwikkelen bij jongere mensen en sommige mensen worden zelfs met de aandoening geboren. Een oogletsel of een eerdere operatie voor een ander oogprobleem kan er ook voor zorgen dat er cataract ontstaat.

In milde gevallen kan in eerste instantie een sterkere bril of helderdere leeslampen helpen, maar de meeste cataracten worden geleidelijk erger en uiteindelijk zal behandeling nodig zijn om een aanzienlijke vermindering van de levenskwaliteit van de patiënt te voorkomen. Een operatie is momenteel de enige effectieve manier om cataract te verwijderen.

De meeste onderzoeken naar de prevalentie van cataract melden dat dit een toenemend probleem is. Het feit dat meer mensen staar hebben, betekent niet dat meer mensen ermee leven - het aantal weerspiegelt een toename in zowel het bewustzijn van de aandoening als de toegankelijkheid van de behandeling, wat betekent dat meer mensen worden gediagnosticeerd en doorverwezen voor een operatie - maar we kennen het aandeel van de ouderen onder de bevolking groeit, wat betekent dat de prevalentie van cataract in de toekomst zal toenemen.

Hoewel het stijgingspercentage van land tot land verschilt, is het aantal cataractprocedures in ziekenhuizen of speciale oogklinieken in het algemeen de afgelopen tien jaar aanzienlijk toegenomen. Cataractchirurgie is nu een van de meest voorkomende electieve operaties.

Een operatie redt het gezichtsvermogen

Staar is in wezen een vertroebeling van de heldere lens in het oog en kan symptomen veroorzaken zoals wazig zicht, gevoeligheid voor verblinding, vervorming of dubbelzien, en het gevoel door een sluier of gordijn te kijken, of zelfs blindheid. Leven met staar betekent vaak dat u grote veranderingen in of verlies van gezichtsvermogen ervaart in een mate die dagelijkse activiteiten zoals autorijden of lezen beperkt.

Studies hebben aangetoond dat het hebben van staar mensen kan maken tweemaal zoveel kans om te vallen. Een groter aantal valpartijen en ongevallen veroorzaakt door slecht zicht kan leiden tot acutere bezoeken aan de spoedeisende hulp of kan extra druk uitoefenen op andere delen van het gezondheidszorgsysteem. Mensen met een slecht gezichtsvermogen lopen ook meer kans op depressie en een groter sociaal isolement vanwege hun beperkte mobiliteit.

Gelukkig is een cataractoperatie een enorm succesvolle procedure en is de meerderheid van de patiënten zeer tevreden met de resultaten. Sommige patiënten melden extra voordelen, zoals het helderder zien van kleuren en het ervaren van een beter nachtzicht. Het is duidelijk dat een operatie levens dramatisch kan verbeteren. Maar hoeveel verschil kan een operatie maken?

In 2019 probeerde een team van onderzoekers in Nieuw-Zeeland de verbeterde kwaliteit van het gezichtsvermogen te kwantificeren. Het onderzoeksteam, van de Universiteit van Otago, Adapt Research en Tairawhiti District Health Board, gebruikte een rijsimulator om het gezichtsvermogen van patiënten voor en na een cataractoperatie te testen in een poging een beter inzicht te krijgen in het werkelijke voordeel van een cataractoperatie. Uit de resultaten bleek dat er sprake was van bijna-ongevallen en crashes verlaagd met 48% na de operatie.

Omdat het een niet-spoedeisende procedure was, werden sommige cataractoperaties tijdens Covid-19 uitgesteld, waardoor er wachtlijsten ontstonden. Meestal is het geen probleem om iets langer te moeten wachten op dit soort procedures; maar vertragingen van zes maanden of langer kunnen een grote impact hebben op de kwaliteit van het leven van patiënten.

De wachttijden nemen toe

De voordelen van cataractchirurgie, in termen van waarde en patiëntresultaten, zijn groot in vergelijking met sommige andere gezondheidszorginterventies, wat betekent dat het tijdig uitvoeren van een operatie en het bijhouden van wachtlijsten een goede investering is.

De wachtlijsten in veel landen waren al vóór de pandemie hoog. Volgens OESO-gegevens de gemiddelde wachttijden voor mensen die in 2018/2019 een staaroperatie ondergingen, varieerden van ongeveer 30 dagen in Italië, Hongarije en Denemarken tot ongeveer 150 dagen in Estland en 250 dagen in Polen. Het aandeel patiënten dat in datzelfde jaar langer dan drie maanden op de wachtlijst bleef staan, varieerde van 7% in Hongarije tot ruim 85% in Estland, Polen en Slovenië.

Uit de meest recente nationale gegevens voor Australië, waaronder maart 2020, toen de impact van de pandemie zich begon te ontwikkelen, blijkt dat het aantal cataractprocedures is gedaald als gevolg van Covid-19. In totaal, Er werden 60.200 patiënten opgenomen in 2019/20, aanzienlijk lager dan voorgaande jaren.

Recentere gegevens voor individuele staten schetsen een uitgebreider beeld van de impact van Covid-19. In New South Wales bijvoorbeeld daalde het aantal uitgevoerde procedures substantieel in het tweede kwartaal van 2020, maar kende het een grote stijging in het derde kwartaal als gevolg van inspanningen om verloren terrein terug te winnen, waaronder uitbesteding aan particuliere ziekenhuizen, waardoor ziekenhuizen boven de 100% konden opereren. gebruikelijke capaciteit.

Hoewel sommige staten, waaronder NSW, zeggen dat ze de wachtlijsten nu min of meer hebben ingehaald, zijn de wachttijden voor staaroperaties in de loop van de tijd geleidelijk toegenomen. Gegevens hebben aangetoond dat cataractoperaties enkele van de langste wachttijden kenden na de aanvankelijke tijdelijke opschorting.

De nieuwste gegevens die beschikbaar zijn via het nieuwe portaal van het NSW Bureau of Health Information tonen de wachttijd voor cataractextractie in NSW tussen Q2 en Q3 met 71 dagen toegenomen, om in september een gemiddelde wachttijd van 343 dagen te bereiken. In de particuliere sector, waar veel staaroperaties plaatsvinden, zijn de wachttijden echter vaak korter.

In Groot-Brittannië laten de laatste cijfers, die betrekking hebben op februari 2021 en een mate van herstel sinds de piek van Covid-19 omvatten, zien dat er 493.740 mensen op de wachtlijst staan voor oogchirurgie en dat ondanks dit herstel slechts 61% van de patiënten werden binnen 18 weken na verwijzing behandeld.

Verborgen verwijzingen

In sommige gebieden is er een 'blitz' geweest op het gebied van electieve chirurgie, waaronder cataractprocedures, waarbij financieringspakketten zijn aangeboden door nationale en deelstaatregeringen, en dit heeft op veel gebieden tot goede vooruitgang geleid. Maar de vermindering van het aantal verwijzingen vergeleken met vóór de pandemie is een zorgwekkende kwestie.

Er is een potentieel groot aantal patiënten dat tijdens de Covid-19-uitbraak nog geen arts heeft gecontacteerd over hun symptomen, of nog niet is doorverwezen naar een specialist. In sommige gebieden is aan ziekenhuizen ook gevraagd om hun verwijzingslijsten opnieuw te beoordelen en is aan huisartsen gevraagd patiënten opnieuw te verwijzen zodra de electieve operaties opnieuw zijn gestart, wat betekent dat patiënten mogelijk zijn afgehaakt of lager op de lijst zijn geplaatst.

Het inhalen van wachtlijsten betekent niet noodzakelijkerwijs dat alle mensen met staar worden behandeld. Sommige mensen zijn van mening dat veel mensen tijdens de pandemie zich hebben gerealiseerd dat ze het zonder een operatie kunnen redden en dat de ‘verborgen achterstand’ daarom wellicht nooit zal ontstaan. Maar een waarschijnlijker scenario is dat mensen in stilte lijden en het melden van hun symptomen of het zoeken naar zorg hebben uitgesteld uit angst om Covid-19 op te lopen of om te voorkomen dat er onnodige druk op het gezondheidszorgsysteem wordt uitgeoefend. Zodra mensen zich weer veilig gaan voelen in de gezondheidszorg, kan de vraag aanzienlijk toenemen.

Toegang is niet gelijk

Wereldwijd wordt geschat dat de prevalentie van gezichtsstoornissen in lage- en middeninkomensregio’s vier keer hoger is dan in regio’s met hoge inkomens. En de toegang tot gezondheidszorg kan ook afhangen van de geografische locatie of economische status van een patiënt.

Het lijkt erop dat sinds het begin van de pandemie een groot aantal mensen in landen als Australië zich heeft teruggetrokken uit de particuliere gezondheidszorg omdat ze die niet langer kunnen betalen. Uit gegevens van de Australian Prudential Regulation Authority blijkt dat meer dan 10.000 mensen hebben hun polis opgezegd Alleen al in het eerste kwartaal van 2020 lag de basisdekking van ziekenhuizen op het laagste niveau in meer dan tien jaar.

Een recente studie uit het NZ Medical Journal bleek bijvoorbeeld dat het percentage verwijzingen dat werd afgewezen sterk varieerde per District Health Board, variërend van het verwijzen van iets meer dan 50% dat in het ene gebied van toepassing was, tot 93% in een ander DHB. Het onderzoek omvatte alle patiënten die tussen 2014 en 2019 waren verwezen voor een cataractoperatie.

Dit kwam omdat elke DHB een andere drempel voor operaties hanteert en over verschillende middelen beschikt, wat betekent dat mensen die in het centrum van Auckland wonen gemakkelijker een staaroperatie kunnen ondergaan dan bijvoorbeeld mensen in de graafschappen Manukau. Over het algemeen werden mensen in steden vaker doorverwezen dan mensen in landelijke of afgelegen gebieden.

In afgelegen gemeenschappen en onder minderheidsgroepen is de toegang tot en het gebruik van behandeling ook lager. DeRoutekaart om de kloof naar visie te dichten, werd in 2012 gelanceerd naar aanleiding van de resultaten van de National Indigenous Eye Health Survey waaruit bleek dat volwassenen van Aboriginals en Torres Strait Islandzes maal meer kans op blindheiddan andere Australiërs.

In meer dan 90% van de gevallen was het gezichtsverlies onnodig, te voorkomen of te behandelen, maar meer dan een derde had nog nooit een oogonderzoek ondergaan. Inheemse patiënten worden ook geconfronteerd met langere wachttijden voor de eerste poliklinische afspraak.

Verbetering van de toegang tot behandeling

Zowel het vergroten van de capaciteit in het algemeen als het verbeteren van de toegang tot deze diensten zijn belangrijk. In andere landen, zoals Groot-Brittannië, worden mobiele en modulaire faciliteiten gebruikt om beide te bereiken. Hoewel uitbesteding aan de particuliere sector een optie is, betekent het plaatsen van een speciale oogheelkundige kamer op de ziekenhuislocatie meer controle en meer flexibiliteit.

Het kan een ziekenhuis in staat stellen de activiteiten op het gebied van cataractchirurgie aanzienlijk op te schalen, zelfs terwijl de behandeling van Covid-19-patiënten binnen het ziekenhuis wordt voortgezet. Het aantal patiënten dat cataractprocedures nodig heeft, zal blijven toenemen naarmate de oudere bevolking groter wordt. Er zal dus extra capaciteit nodig zijn, niet alleen om een tijdelijke opbouw aan te pakken, maar op een meer permanente basis.

Mobiele operatiekamers kunnen ook worden gebruikt om patiënten in landelijke en afgelegen gebieden beter toegang te bieden, of om gebieden te 'blitzen' waar minder vraag naar is, omdat deze gemakkelijk tussen locaties kunnen worden verplaatst en snel op een nieuwe locatie kunnen worden opgezet.