Zorgplanning voor grootschalige evenementen

Hoewel het nog ruim tien jaar duurt voordat Brisbane de Olympische Zomerspelen van 2032 zal organiseren, is de planning al in volle gang. In lijn met de veranderende houding ten aanzien van het minimaliseren van verspilling en het vergroten van de effectiviteit van bestaande bronnen, bevatte het bod van Brisbane een sterke focus op duurzaamheid, waarbij de organisatoren verklaarden dat meer dan 80% van de infrastructuur die nodig is om de games te hosten al bestaat of momenteel wordt uitgebreid. of geüpgraded.

Hoewel er enige nieuwbouw zal plaatsvinden, zullen de resulterende faciliteiten na de Spelen in gebruik blijven door de lokale bevolking, en er zullen ook tijdelijke locaties rond de stad worden gebouwd die gemakkelijk kunnen worden verwijderd als ze niet langer nodig zijn. Een bijzondere uitdaging voor de organisatoren van Brisbane 2032, in het bijzonder met betrekking tot de toegang tot gezondheidszorg en medische zorg, is dat evenementenlocaties wijd verspreid zullen zijn over de regio en ook landelijke gebieden zullen omvatten met beperkte bestaande faciliteiten. Gezondheidszorg tijdens de Olympische Spelen De planning van de gezondheidszorg voor zo'n buitengewone gebeurtenis moet vele jaren vóór de openingsceremonie beginnen. Naast het voorbereiden op mogelijke blessures of ziekten die een atleet kan oplopen, moeten organisatoren ook plannen maken voor ziektes en blessures onder de toeschouwers, en faciliteiten moeten ook rekening houden met coaches, officials, nationale afgevaardigden, ondersteunende teams, de media, werknemers en vrijwilligers.

Het gastland is normaal gesproken verantwoordelijk voor het verlenen van diensten aan alle inwoners van het Atletendorp, meestal door de oprichting van een 'polikliniek', maar het is aan elke nationale organisatie om te beslissen of zij hun eigen medische zorg aan hun atleten zullen verlenen en of zij hun eigen medische zorg aan hun atleten zullen verlenen. in welke mate zij afhankelijk zullen zijn van de diensten van het gastland.

Het is doorgaans in het belang van de gastheer om ter plaatse uitgebreide faciliteiten voor atleten aan te bieden, zodat lokale bewoners die gebruik moeten maken van de bestaande gezondheidsfaciliteiten 'business as usual' kunnen garanderen. Daarom worden de medische behoeften van atleten meestal afgehandeld in de faciliteiten ter plaatse en resulteren ze zelden in overdracht naar externe ziekenhuizen, hoewel er gevallen zijn waarin de medische voorzieningen van een team niet voldoende zijn en patiënten naar een plaatselijk ziekenhuis moeten worden overgebracht.

De oprichting van poliklinieken is slechts één aspect van de uitdaging op het gebied van de gezondheidszorg. Op de verschillende Olympische locaties moet passende medische zorg – op zijn minst eerste hulp – worden verleend, ook in trainingsfaciliteiten en eventuele aangesloten hotels. De capaciteit van bestaande gezondheidsfaciliteiten in de buurt van locaties moet mogelijk worden opgeschaald of de reikwijdte moet worden uitgebreid om tegemoet te komen aan de bezoekerspopulatie.

Het belang van vroege planning en effectieve communicatie tussen belanghebbenden, in het bijzonder lokale gezondheidszorgorganisaties en organisatoren van evenementen, is goed gedocumenteerd . Organisatoren van evenementen zullen moeten samenwerken met lokale ziekenhuizen, klinieken, ambulances en hulpverleners om transfers, verwijzingen of andere noodzakelijke diensten te vergemakkelijken.

Er zijn ook plannen nodig voor een grote noodsituatie of een incident met veel slachtoffers. Omdat zoveel mensen tegelijkertijd naar een geconcentreerd gebied afdalen, is modellering van het piekgebruik van elke medische faciliteit in het gebied, inclusief de polikliniek, noodzakelijk om ervoor te zorgen dat bestaande faciliteiten kunnen omgaan met de potentiële toename van het aantal bezoekers in het geval van een grote gebeurtenis. uitbraak. De omvang van de zorginspanning Hoewel er veel kan worden geleerd van eerdere Olympische evenementen, is elke Spelen een uniek evenement met zijn eigen specifieke reeks uitdagingen en mogelijkheden. Olympische Spelen verschillen ook van andere soorten massabijeenkomsten en zijn beperkt; ze vinden plaats over een lange periode (in tegenstelling tot concerten en andere sportevenementen), er zijn voornamelijk jonge en gezonde toeschouwers bij betrokken en ze bevinden zich meestal op een aantal vaak zeer verspreide locaties.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Health Protection Agency (HPA) is een belangrijk aspect van de planning het concentreren op het versterken en verbeteren van bestaande systemen om ervoor te zorgen dat ze kunnen worden opgeschaald om aan de extra vraag te kunnen voldoen, in plaats van het behandelen van de Spelen als apart evenement. Om dit effectief te kunnen doen, is het vaststellen en communiceren over de uitgangssituatie voor bepaalde incidenten, bijvoorbeeld het gemiddelde aantal gevallen voor die tijd van het jaar, van cruciaal belang.

Kijken naar eerdere Olympische Spelen kan helpen bij het begrijpen van de schaal. De Olympische Spelen Londen 2012 had meer dan 10.000 concurrerende atleten uit 204 afzonderlijke landen, samen met naar schatting 20.000 geaccrediteerde medialeden en een personeelsbestand van ongeveer 200.000 mensen, inclusief betaalde werknemers, vrijwilligers en aannemers. Wat de toeschouwers betreft, gingen er ongeveer 8 miljoen kaartjes in de verkoop. De polikliniek in het atletendorp registreerde zojuist meer dan 3.200 ontmoetingen , inclusief medische consultaties, radiologische/pathologische onderzoeken en verstrekte recepten.

De Rio 2016 Het Organisatiecomité verkocht 6,2 miljoen kaartjes en in totaal bezochten 1,17 miljoen toeristen Rio de Janeiro tijdens de Spelen. De centrale polikliniek opgenomen ongeveer 7.000 patiëntontmoetingen Gedurende de periode werden meer dan 1.500 diagnostische procedures uitgevoerd, zoals MRI-scans, echo's en röntgenfoto's. De evaluatie van de recente Tokyo-games is nog niet gepubliceerd.

Brisbane ontvangt normaal gesproken niet zoveel bezoekers als Londen of Tokio. De Spelen binnen Pyeongchang, Korea En Vancouver in Canada waren verspreid over een aantal locaties, en in beide gevallen waren er op sleutellocaties twee poliklinieken gevestigd in plaats van één. Hier werd gebruik gemaakt van flexibele infrastructuur: bij de Spelen van Vancouver werden twee trailers van 17,5 meter lang gebruikt, met daarin operatiekamers, traumabedden en bloedvoorraden. De belangrijkste uitdagingen Er is behoefte aan tegelijkertijd 'business as usual' voor de lokale bevolking, een grotere capaciteit voor bezoekers en officiële gezondheidszorgtrajecten voor atleten en hun ondersteuningsteams. Tegelijkertijd kunnen massabijeenkomsten zowel gezondheids- als veiligheidsrisico’s met zich meebrengen.

Gezien de grote aantallen mensen die tijdens de Olympische Spelen een stad of regio binnendringen, is het onvermijdelijk dat organisatoren en medische teams zich zorgen maken over een verscheidenheid aan infectieziekten. Mensen uit gebieden met een hoge incidentie van sommige overdraagbare ziekten kunnen zich ook vermengen met mensen uit landen waar deze ziekten minder vaak voorkomen, waardoor er nog meer gezondheidsrisico's ontstaan. Het kan nodig zijn om mensen met overdraagbare ziekten te scheiden of te isoleren.

Grote incidenten tijdens eerdere Spelen waren zeldzaam, en de ziekte- en blessurecijfers waren relatief laag, maar de piekgebruikscijfers kunnen tijdens bepaalde competities hoog zijn, zowel voor atleten als toeschouwers. Bovendien blijkt uit modellering dat de potentiële vraag naar gezondheidszorg enorm kan zijn in het geval van een ramp of grote uitbraak. Als gevolg hiervan is het moeilijk om het optimale capaciteitsniveau te bereiken, en is het gemakkelijk om te eindigen met een enorme hoeveelheid ongebruikte capaciteit – of erger nog, niet genoeg!

De communicatie tussen organisatoren van evenementen en lokale gezondheidszorgorganisaties vormde tijdens eerdere Olympische Spelen een uitdaging – ondanks eventuele taalbarrières. Het samenwerken en betrekken van lokale gezondheidszorgorganisaties bij het plannen en testen van scenario's is noodzakelijk om te voorkomen dat dubbel werk wordt gedaan en dat potentiële problemen door de lacune heen vallen.

Een belangrijk aspect voor gaststeden van recente en toekomstige Olympische Spelen is het vermijden van verspilling van middelen en het realiseren van waar voor hun geld – evenals blijvende voordelen voor het gastland op de langere termijn. Het doel is om te voorkomen dat er grote bedragen worden uitgegeven aan infrastructuur of gebouwen die worden weggegooid of ongebruikt blijven zodra het evenement voorbij is.

Meestal is ook een zekere mate van mobiliteit vereist. De vraag is niet gelijkmatig verdeeld over de gaststad, bepaalde gebeurtenissen op bepaalde locaties op bepaalde tijdstippen zullen een grotere vraag naar gezondheidszorg of een groter risico met zich meebrengen, en medische teams of zorginstellingen moeten zich mogelijk tussen de verschillende locaties binnen het netwerk verplaatsen. Bijkomende uitdagingen zijn onder meer het garanderen van effectieve systemen voor het aanmaken en delen van medische dossiers, verwijzingen, recepten en betaling voor medische diensten. De polikliniek Het is standaardpraktijk geworden om één of meerdere poliklinieken op te richten voor atleten en hun ondersteuningsteams. Poliklinieken bieden eerstelijnszorg en een scala aan diensten, waaronder sportgeneeskunde, fysiotherapie, optometrie, oogheelkunde, tandheelkundige zorg, medische beeldvorming en podotherapie. Extra specialistische expertise die op afroep beschikbaar is, kan onder meer orthopedie, cardiologie, verloskunde en gynaecologie, dermatologie, chirurgie, neurologie en gastro-enterologie omvatten.

Vaak is er ook een apotheek, laboratorium en een radiologieafdeling met röntgen-, echografie-, MRI- en soms CT-scanners. De poliklinieken zijn erop gericht om snel een juiste diagnose te stellen, zodat de atleten vakkundig kunnen worden behandeld, zodat zij zo snel en veilig mogelijk kunnen terugkeren naar hun competitie.

Omdat diensten op de polikliniek gratis worden verleend aan nationale delegaties, biedt dit mensen met een slechter gezondheidszorgsysteem een kans om toegang te krijgen tot tandheelkundige zorg, oogheelkundige diensten en scans in het bijzonder. Poliklinieken worden ook gebruikt voor preventieve maatregelen zoals sportmassages.

Ziekten van de luchtwegen en het maag-darmkanaal zijn verantwoordelijk voor het merendeel van de gerapporteerde ziekten, maar in termen van het totale aantal bezoekers is de meerderheid van het bewegingsapparaat. In Londen 2012 waren deze goed voor 52% aan polikliniekontmoetingen (opgemerkt moet worden dat de categorie sportmassage omvatte), gevolgd door tandheelkundige ingrepen die ongeveer 30% vertegenwoordigden (maar inclusief het passen van mondbeschermers) en oogheelkundige diensten met 8%.

Doping heeft helaas invloed op elke Olympische Spelen en er moeten regelmatig tests van atleten en analyses worden uitgevoerd. Alle nationale sportorganisaties moeten zich houden aan de code van het Wereldantidopingagentschap (WADA) wanneer zij deelnemen aan gesanctioneerde sportevenementen.

Vanwege de schaalgrootte werd de Rio 2016-polikliniek bemand door 180 medische professionals die 3.500 vierkante meter en 160 kamers besloegen. Het vorige record van 650 patiëntenconsultaties op één dag tijdens de Olympische Spelen van 2012 in Londen werd overtroffen door de polikliniek Rio 2016, die 900 patiënten op één dag behandelde.

De diensten kunnen variëren – de polikliniek van Tokio bood bijvoorbeeld geen CT-scans aan op de polikliniek, maar koos ervoor om patiënten over te brengen naar het speciale Olympische ziekenhuis. Tijdens de Spelen van Vancouver 2010 werden twee grote klinieken opgericht, één in Vancouver en de andere in Whistler, elk met een oppervlakte van 10.000 vierkante meter, goed voor naar schatting 9.000 ontmoetingen.

Wanneer locaties meer verspreid zijn, vertrouwen Olympische organisatoren in grotere mate op de lokale gezondheidszorginfrastructuur, maar in ruil daarvoor wordt de extra last op elke locatie verminderd, waardoor het risico wordt verkleind dat lokale diensten worden overspoeld. Tijdelijke gezondheidszorgvoorzieningen, zoals modulaire klinieken of mobiele operatiekamers, zijn ook bijzonder nuttig als locaties over een groter gebied verspreid zijn. Bovendien brengen sommige sportevenementen een groter risico op blessures met zich mee dan andere, en door gebruik te maken van mobiele of modulaire klinieken op belangrijke locaties kan medische zorg worden verleend daar waar deze op een bepaalde dag het meest nodig is. Gezondheidszorg voor bezoekers Hoewel toeschouwers met een ticket deel uitmaken van de Spelen, is de verwachting dat zij binnen het gebruikelijke gezondheidszorgsysteem worden behandeld. Medische stations die open zijn voor toeschouwers bieden over het algemeen alleen eerste hulp; elke ziekte of verwonding die behandeling behoeft, wordt lokaal verzorgd in een gezondheidscentrum of openbaar ziekenhuis.

Bij de capaciteitsplanning gaat het om de verwachte bezoekerspiek. Omdat sommige sporten een hoger risico op blessures met zich meebrengen en de kans groter is dat infectieziekten zich verspreiden, kan de geschatte piek soms erg hoog zijn. Gegevens van eerdere Winterspelen hebben aangetoond dat dagelijkse ontmoetingen op de polikliniek kunnen worden beheerd door niet meerdere risicovolle evenementen op dezelfde dag te plannen. Hetzelfde geldt voor toeschouwers: bij sommige wedstrijden is er meer publiek aanwezig dan bij andere.

In Londen 2012 was de planning van de gezondheidszorg gebaseerd op de veronderstelling dat de vraag vergelijkbaar zou zijn met een milde winter (traditioneel een tijd van hoge druk) en een verwachte toename van alcohol- of middelenmisbruikgerelateerde bezoeken aan de spoedeisende hulp. Uit bewijsmateriaal van eerdere Spelen blijkt echter dat het aantal alcohol- en drugsgerelateerde bezoekersaantallen lager is dan bij andere evenementen van vergelijkbare omvang.

De Olympische Spelen leiden onvermijdelijk tot een grote toename van het aantal bezoekers in een geconcentreerd gebied, waardoor de bestaande gezondheidszorginfrastructuur onder druk komt te staan. Flexibele oplossingen zoals mobiele of modulaire eenheden voor lichte verwondingen of klinieken kunnen een groot deel van de druk op lokale voorzieningen helpen wegnemen, vooral in plattelandsgebieden waar de bestaande voorzieningen niet zijn afgestemd op de toestroom van bezoekers naar het gebied. Impact op de lokale gezondheidszorginfrastructuur Welke gevolgen zullen de eerstelijnszorgvoorzieningen en ziekenhuizen in de omgeving ondervinden, nu de lokale gezondheidszorgdiensten nodig zijn om aan de potentieel toegenomen vraag naar gezondheidszorg te voldoen? Het is een goede vraag. Modellerings- en evaluatieoefeningen van verschillende Olympische Spelen zijn van beperkt nut omdat er veel variabelen zijn en verschillende locaties verschillende niveaus van reeds bestaande piekcapaciteit hebben.

Een grote stad kan over een grote capaciteit beschikken om het hele jaar door bezoekers te ontvangen, terwijl andere bestemmingen op seizoensbasis extra capaciteit beschikbaar stellen – maar sommige evenementenlocaties hebben hier mogelijk geen toegang toe. In een stad als Londen kunnen bezoekers van de Olympische Spelen andere bezoekers vervangen; degenen die niet bereid of in staat zijn om de Olympische Spelen bij te wonen, kunnen een bezoek tijdens die periode vermijden vanwege de hoge kosten en de beperkte beschikbaarheid van reizen en accommodatie, en langere wachtrijen voor attracties.

Bewijsmateriaal uit de Olympische Spelen van 2012 in Londen suggereert dat ziekenhuizen in Noordoost-Londen een afname in het gemiddelde dagelijkse aantal presentaties van de spoedeisende hulpafdelingen tijdens de Spelen, evenals de spoedeisende hulpafdelingen in de buurt van Olympische locaties buiten Londen. Het bezoekersaantal van inloopcentra in Noordoost-Londen daalde in juli 2012 ook vergeleken met dezelfde maand in zowel 2010 als 2011.

Dat wil niet zeggen dat er geen impact was op de lokale gezondheidszorg. De noodzaak om zich op elke eventualiteit voor te bereiden leidde tot de neiging om de vraag te overschatten – met name die voor spoedeisende zorg – en deze behoefte aan paraatheid betekende dat er capaciteit, zowel qua personeel als qua faciliteiten, stand-by moest zijn en soms zelfs nodig zou kunnen zijn. zeer korte termijn.

Uit een onafhankelijk overzicht van de gezondheidszorginspanningen in Londen in 2012 bleek dat, hoewel NHS London probeerde de evenredigheid rond de omvang van de vereiste routinediensten te bevorderen, trusts de neiging hadden hun eigen berekeningen te maken of de bovengrenzen van de voorspellingen van de NHS als uitgangspunt te gebruiken. en overvoorbereiding. Maar hoewel er zich tijdens de Spelen geen grote incidenten hebben voorgedaan, is het begrijpelijk dat zorgen over mogelijke rampen de op bewijs gebaseerde modellen over het waarschijnlijke niveau van de vraag te boven gingen.

Er werd ook een behoefte aan flexibiliteit vastgesteld; de organisatoren moesten in staat zijn om te gaan met onvoorziene veranderingen, vooral gezien de lange planningstijd. Een groter gebruik van de flexibele gezondheidszorginfrastructuur zou hebben betekend dat er voldoende piekcapaciteit beschikbaar was als dat nodig was, op de locatie waar het nodig was, zonder gevolgen voor lokale klinieken en ziekenhuizen. Welke gezondheidszorginfrastructuur is nodig? Naast het inschakelen van extra medisch personeel en vrijwilligers is er bij het organiseren van een grootschalig evenement behoefte aan het opschalen van de fysieke capaciteit om ervoor te zorgen dat zowel atleten/artiesten als bezoekers voldoende gedekt zijn. Flexibele gezondheidszorgoplossingen zijn ideaal voor dergelijke evenementen; Doordat locaties verspreid zijn over verschillende gebieden, kan de gezondheidszorg worden geconcentreerd op de plek waar deze het meest nodig is. Mobiele faciliteiten kunnen tussen gebieden worden verplaatst of op strategische posities tussen belangrijke evenementenlocaties worden geplaatst.

Ook zal de laboratoriumcapaciteit moeten worden opgeschaald. Tijdens de Spelen moeten de laboratoria zowel 'business as usual'- als eerstelijnsdiagnostiek op het gebied van de volksgezondheid leveren, evenals snelle tests en rapportage om potentiële uitbraken van infectieziekten en routinetests te identificeren.

Modulaire semi-permanente zorggebouwen kunnen worden gebruikt om een polikliniek of andere grotere zorginstelling te creëren – en niet alleen als tijdelijke oplossing. De levensduur van goed onderhouden modulaire gebouwen kan meer dan 60 jaar bedragen, zodat ze kunnen bijdragen aan het creëren van een erfenis die na de Olympische Spelen door de lokale bevolking kan worden gebruikt. De faciliteit en de apparatuur erin kunnen na de Spelen opnieuw worden gebruikt en verplaatst om te voldoen aan de behoeften van de plaatselijke gezondheidszorg.

Het uitgangspunt voor plannen om routine- en nooddiensten te verlenen aan zowel de lokale bevolking als de bezoekende bevolking moet de basiscapaciteit zijn. Het uitbreiden en verbeteren van bestaande systemen en praktijken zal duurzamer zijn dan alles vanaf nul opbouwen, en zal de lokale bevolking ten goede komen.

Vroegtijdige planning is ook essentieel, samen met de noodzaak om overtolligheid, veerkracht en flexibiliteit in de capaciteitsplanning in te bouwen en om voorbereid te zijn op het onverwachte. Flexibele gezondheidszorginfrastructuur kan die extra flexibiliteit en veerkracht bieden. Wanneer deze niet langer nodig is, kan een mobiele of modulaire faciliteit worden gebruikt om de gezondheidszorg voor de lokale bevolking te verbeteren – of worden verplaatst naar een andere locatie om extra capaciteit te bieden voor het volgende evenement.

Het inschatten van de vraag naar gezondheidszorg kan een van de grootste uitdagingen zijn bij het organiseren van de Olympische Spelen of andere grootschalige evenementen. Het in evenwicht brengen van het potentiële risico van een uitbraak of noodsituatie met op bewijs gebaseerde modellen is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat er geen onaanvaardbare kosten voor de gezondheid van mensen ontstaan; ongeacht of ze concurreren, op bezoek zijn of toevallig lokaal wonen.