Πώς συγκρίνονται οι χρόνοι αναμονής διεθνώς;

Δεν έχουμε ακόμη δει τον πλήρη αντίκτυπο του Covid-19 στις λίστες αναμονής και τις φορές που οι ασθενείς θα πρέπει να περιμένουν για προαιρετική χειρουργική επέμβαση. Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει προκαλέσει προσωρινή εκκρεμότητα σε ορισμένους τομείς και για ορισμένες ειδικότητες, δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα, καθώς εξακολουθούμε να εργαζόμαστε για την έξοδο από την πανδημία.

Αν και η εστίαση είναι, κατανοητό, σταθερά στην τρέχουσα τοπική και προσωρινή κατάσταση, είναι επίσης ενδιαφέρον να δούμε τις μακροπρόθεσμες τάσεις και το διεθνές πλαίσιο, καθώς και τις πολιτικές που έχουν υιοθετήσει διάφορες χώρες για τη διαχείριση των λιστών αναμονής.

Ακόμη και πριν από τον Covid-19, οι χρόνοι αναμονής ήταν μια μακροχρόνια ανησυχία σε πολλές χώρες και ένα Έκθεση του ΟΟΣΑ δημοσιεύτηκε πρόσφατα για το θέμα. Εξετάζει τους χρόνους αναμονής σε 17 χώρες του ΟΟΣΑ, καθώς και την επίδραση μιας σειράς πολιτικών που εφαρμόστηκαν για την αντιμετώπιση του ζητήματος, χρησιμοποιώντας δεδομένα μέχρι και την περίοδο 2018-19. Δίκαιη σύγκριση Ένα ζήτημα κατά τη σύγκριση πολλών χωρών είναι ότι ο ορισμός, οι τρόποι μέτρησης, συλλογής, δομής και αναφοράς των δεδομένων ποικίλλει μεταξύ των χωρών, περιορίζοντας τη συγκρισιμότητα.

Οι χρόνοι αναμονής, για παράδειγμα, μπορούν να καταγραφούν από την παραπομπή του GP ή μετά από επίσκεψη ειδικού. Ορισμένα συστήματα υγείας θα μετρούν τον χρόνο αναμονής «εξωτερικών ασθενών», άλλα τον χρόνο αναμονής «εσωτερικών ασθενών», ενώ άλλα μετρούν τον πλήρη χρόνο αναμονής παραπομπής στη θεραπεία, όπως συμβαίνει στη Δανία, τη Νορβηγία και την Αγγλία.

Ενώ ο μέσος και ο διάμεσος χρόνος αναμονής, ο χρόνος αναμονής σε ορισμένα ποσοστά της κατανομής - και ο αριθμός ή το ποσοστό των ασθενών που περιμένουν περισσότερο από μια χρονική περίοδο κατωφλίου (π.χ. 3, 6 ή 12 μήνες) - είναι όλοι έγκυροι τρόποι μέτρησης της αναμονής φορές, η διάμεσος χρησιμοποιείται πιο συχνά για διεθνείς συγκρίσεις.

Ωστόσο, η κατανομή των χρόνων αναμονής είναι γενικά λοξή με ένα μικρό ποσοστό ασθενών να περιμένουν πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι ο μέσος χρόνος αναμονής μπορεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερος από τον διάμεσο. Πώς συγκρίνονται οι χώρες του ΟΟΣΑ; Η μελέτη του ΟΟΣΑ δείχνει ότι οι χρόνοι αναμονής για εκλεκτική χειρουργική επέμβαση μπορεί να ποικίλλουν ευρέως μεταξύ των χωρών, με τους χρόνους αναμονής σχεδόν 10 φορές υψηλότερους σε ορισμένες χώρες από ό,τι σε άλλες.

Τα δεδομένα για τους χρόνους αναμονής είναι προς το παρόν διαθέσιμα μόνο για 17 χώρες του ΟΟΣΑ και για ορισμένες διαδικασίες. Κατά μέσο όρο σε αυτές τις χώρες, οι διάμεσοι χρόνοι αναμονής ήταν μικρότεροι για πιο μικρές χειρουργικές επεμβάσεις, όπως επεμβάσεις καταρράκτη (95 ημέρες το 2018) και μεγαλύτεροι για πιο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις όπως αντικατάσταση ισχίου (110 ημέρες) και αρθροπλαστική γόνατος (140 ημέρες).

Σε όλες τις χώρες, οι ασθενείς που χρειάζονται πιο επείγουσες θεραπείες έχουν γενικά μικρότερη αναμονή από εκείνους των οποίων η κατάσταση της υγείας τους είναι λιγότερο πιθανό να επιδεινωθεί κατά την αναμονή. Επομένως, οι διάμεσοι χρόνοι αναμονής για χειρουργική επέμβαση στεφανιαίας παράκαμψης είναι γενικά μικρότεροι από ό,τι για την αρθροπλαστική ισχίου και γόνατος.

Ωστόσο, υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ των χωρών. Συνολικά, οι χρόνοι αναμονής για εκλεκτική χειρουργική επέμβαση το 2018 ήταν οι χαμηλότεροι στη Δανία, την Ολλανδία, την Ιταλία και την Ουγγαρία, ενώ ήταν οι υψηλότεροι στην Εσθονία, την Πολωνία και τη Χιλή.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει τους μέσους χρόνους αναμονής για ορισμένες επιλεγμένες χώρες του ΟΟΣΑ με συγκρίσιμα δεδομένα για διαφορετικούς τύπους χειρουργικών επεμβάσεων.

Όπως δείχνει το διάγραμμα, οι διάμεσοι χρόνοι αναμονής για επέμβαση καταρράκτη ήταν υψηλότεροι στη Νορβηγία, την Πορτογαλία και τη Φινλανδία. Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι δύο χώρες που δεν εμφανίζονται σε αυτό το διάγραμμα - η Εσθονία και η Πολωνία - είχαν σημαντικά υψηλότερους χρόνους αναμονής σε 180 και 250 ημέρες αντίστοιχα. Οι νορβηγικοί χρόνοι αναμονής υπολογίζονται επίσης με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο. Η πλειονότητα των χωρών που περιλαμβάνονται στο διάγραμμα είχε χρόνο αναμονής χαμηλότερο από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, με την Ιταλία, τη Δανία και τη Σουηδία να καταγράφουν μερικές από τις μικρότερες αναμονές.

Για τις αντικαταστάσεις ισχίου, η εικόνα ήταν παρόμοια και πολλές χώρες κατέγραψαν μεγάλες αναμονές για αντικαταστάσεις ισχίου. Ωστόσο, η Ισπανία και ο Καναδάς είχαν υψηλούς μέσους χρόνους αναμονής και η αναμονή στην Αυστραλία ήταν επίσης πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ και σημαντικά πάνω από τη μέση τιμή της Νέας Ζηλανδίας.

Μαζί με την Πορτογαλία, η Αυστραλία ξεχωρίζει επίσης για τον χρόνο αναμονής για αντικαταστάσεις γονάτων. μία από τις υψηλότερες από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ σε περισσότερους από 6 μήνες. Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι υψηλός για αυτόν τον τύπο διαδικασίας και αναφέρθηκε από σχετικά λίγες χώρες με πολύ υψηλούς χρόνους αναμονής, όπως η Χιλή, η οποία έχει μέση αναμονή 840 ημερών και η Εσθονία με 460 ημέρες. Πώς έχουν αλλάξει οι χρόνοι αναμονής με την πάροδο του χρόνου; Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι, μετά από μια περίοδο σταθερότητας, οι χρόνοι αναμονής για εκλεκτική θεραπεία (που είναι συνήθως οι μεγαλύτεροι) είχαν αρχίσει να αυξάνονται σε ορισμένες χώρες, ακόμη και πριν από την επιδημία του Covid-19.

Ωστόσο, οι αλλαγές στον διάμεσο χρόνο αναμονής σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αυστραλία ήταν σχετικά μικρές από διεθνή άποψη σε σύγκριση, για παράδειγμα, με την Εσθονία και την Πορτογαλία.

Πολλές χώρες έχουν εφαρμόσει πολιτικές που επικεντρώνονται στη μείωση του χρόνου αναμονής, με ανάμεικτα αποτελέσματα. Η Δανία, η Αγγλία και η Φινλανδία κατάφεραν να μειώσουν τους χρόνους αναμονής για πολλές προαιρετικές υπηρεσίες υγείας και τους διατήρησαν για παρατεταμένες περιόδους, και όπως φαίνεται στα διαγράμματα, η Πολωνία κατάφερε να μειώσει σημαντικά τους χρόνους αναμονής τα τελευταία πέντε χρόνια. Σημείωση: † Για την Ολλανδία, τα δεδομένα είναι ο μέσος όρος, επειδή η διάμεσος δεν είναι διαθέσιμη * Για τη Νορβηγία, οι χρόνοι αναμονής υπερεκτιμώνται λόγω του τρόπου υπολογισμού των χρόνων αναμονής. Πηγή: Στατιστικές Υγείας του ΟΟΣΑ Πώς αντιμετωπίζονται οι χρόνοι αναμονής σε διάφορες χώρες; Όταν προκύπτουν λίστες αναμονής, είναι γενικά το αποτέλεσμα μιας ανισορροπίας μεταξύ της ζήτησης και της προσφοράς υπηρεσιών υγείας. Οι σωστές πολιτικές που θα εφαρμοστούν θα είναι διαφορετικές σε κάθε χώρα και εξαρτώνται από το σύστημα υγείας, την οικονομική και πολιτική κατάσταση μεταξύ άλλων παραγόντων.

Οι μέγιστοι χρόνοι αναμονής έχουν χρησιμοποιηθεί σε πολλές χώρες ως στόχος για τους παρόχους και σε ορισμένες περιπτώσεις ως εγγύηση για τους ασθενείς, αλλά δεν υπάρχει μέγιστος χρόνος αναμονής «ενιαίου μεγέθους».

Οι μόνιμες και συνεχείς αυξήσεις της προσφοράς είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την επίτευξη μόνιμων μειώσεων στους χρόνους αναμονής. Ωστόσο, οι βραχυπρόθεσμες παρεμβάσεις που χρησιμοποιούν περιστασιακά πρόσθετα πακέτα χρηματοδότησης εξυπηρετούν επίσης έναν σημαντικό σκοπό. Αντιμετωπίζοντας γρήγορα μια προσωρινή αύξηση της ζήτησης ή μια βραχυπρόθεσμη διακοπή της προσφοράς, οι λίστες αναμονής μπορούν να αποτραπούν από το να αυξηθούν σημαντικά και να προκαλέσουν εκκρεμότητα και να προκαλέσουν αυξημένους χρόνους αναμονής πιο κάτω ή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Ακόμη και οι μόνιμες αυξήσεις της προσφοράς δεν αποτελούν εγγύηση επιτυχίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις η πρόσθετη προσφορά μπορεί να αντισταθμιστεί από την αύξηση της ζήτησης, μέσω της αύξησης των παραπομπών, των δοκιμών και των διαδικασιών. Για παράδειγμα, οι χρόνοι αναμονής για κάποια προαιρετική χειρουργική επέμβαση στον Καναδά και την Αυστραλία έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια παρά την πρόσθετη χρηματοδότηση και την αύξηση της δραστηριότητας.

Σε Αυστραλία, Η επένδυση στην εκλεκτική χειρουργική στο πλαίσιο της Εθνικής Συμφωνίας Εταιρικής Σχέσης 2011-15 σήμαινε ότι η αυξανόμενη ζήτηση μπορούσε να καλυφθεί, αλλά δεν οδήγησε σε σημαντικό αντίκτυπο στους χρόνους αναμονής. Μεταξύ 2015 και 2018, χρόνους αναμονής για επέμβαση καταρράκτη είχε μειωθεί ελαφρά, αλλά είχε αυξηθεί ελαφρώς για την αρθροπλαστική γόνατος και την αρθροπλαστική ισχίου.

Όπου υπάρχει σημαντική πλεονάζουσα ζήτηση, μερικές φορές στοχεύεται και η πλευρά της ζήτησης προκειμένου να μειωθούν οι χρόνοι αναμονής. Τα εργαλεία κλινικής ιεράρχησης που εστιάζουν στη βελτίωση των αποτελεσμάτων υγείας μπορούν να βελτιώσουν τη διαδικασία παραπομπής και τη διαχείριση των λιστών αναμονής.

Στην έκθεση του ΟΟΣΑ, Νέα Ζηλανδία χρησιμοποιείται ως παράδειγμα χώρας που προσπάθησε να βελτιώσει την ιεράρχηση των ασθενών (αλλά σε συνδυασμό με την αύξηση της προσφοράς). Μετά τη μείωση του χρόνου αναμονής για εκλεκτική χειρουργική επέμβαση σε μέγιστο 4 μήνες το 2012, οι χρόνοι αναμονής έχουν μειωθεί για πολλές κοινές διαδικασίες και είναι πολύ κάτω από τους μέσους όρους του ΟΟΣΑ.

Από το 2019, το Υπουργείο Υγείας της Νέας Ζηλανδίας εφαρμόζει μια ευρύτερη προσέγγιση με έμφαση σε ολόκληρη την πορεία των ασθενών στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Προσέγγισης Προγραμματισμένης Φροντίδας 2019-2024». Ο αντίκτυπος στην πρόσβαση στην περίθαλψη και τα αποτελέσματα υγείας Πολλά στοιχεία δείχνουν το γεγονός ότι οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην πρόσβαση στην περίθαλψη όσο και στην υγεία των ασθενών. Αυτό αφορά την αντιμετώπιση των λιστών αναμονής από την πλευρά της ζήτησης με τον περιορισμό των χρόνων αναμονής και την εφαρμογή πολιτικών ιεράρχησης προτεραιοτήτων.

Η κατάσταση των ασθενών μπορεί να επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της αναμονής, ειδικά εάν η αναμονή παραταθεί ή ο ασθενής δεν έχει προτεραιότητα. Αν και η ανάγκη για αντικατάσταση ισχίου, για παράδειγμα, δεν είναι απειλητική για τη ζωή, η μακροχρόνια διαβίωση με μια τέτοια κατάσταση είναι εξουθενωτική και μπορεί να μειώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Εκτός από δυνητικά σοβαρές συνέπειες για τους ασθενείς και ως πηγή ανεκπλήρωτων αναγκών φροντίδας σε ορισμένες χώρες, οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε ανισότητες στην πρόσβαση. Στην ιδανική περίπτωση, η πρόσβαση στη φροντίδα θα πρέπει να βασίζεται στην ανάγκη και όχι στην ικανότητα πληρωμής.

Μερικοί ασθενείς θα έχουν αναπόφευκτα περισσότερες επιλογές από άλλους, και σε διεθνή βάση, υπάρχουν τεράστιες ανισότητες στην πρόσβαση ανάλογα με το πού ζει ο ασθενής. Για παράδειγμα, ο μέγιστος χρόνος αναμονής για μια επέμβαση καταρράκτη κυμαίνεται μεταξύ χωρών από ένα μήνα στη Δανία έως 1,5 χρόνο στην Εσθονία. Ακόμη και εντός μιας χώρας, μπορεί να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ της πρόσβασης σε αγροτικές και μητροπολιτικές περιοχές.

Είναι επίσης πιθανό η πανδημία του Covid-19 να έχει επηρεάσει πολύ διαφορετικά τα συστήματα υγείας σε διάφορες χώρες, αλλά χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να γίνει κατανοητό αυτό. Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθούν οι χρόνοι αναμονής; Αν και ποικίλλουν, το γεγονός είναι ότι οι λίστες αναμονής, και επομένως οι χρόνοι αναμονής, έχουν αυξηθεί σημαντικά σε πολλές χώρες την τελευταία δεκαετία. Ο Covid-19 έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στους χρόνους αναμονής, με την αναμενόμενη ανάκαμψη να παρεμποδίζεται από ένα δεύτερο και τρίτο κύμα.

Για να αντιμετωπιστεί αυτό, υπάρχει ανάγκη να επεκταθεί ουσιαστικά η χωρητικότητα – και να γίνει αυτό γρήγορα. Ένας τρόπος για γρήγορη και αποτελεσματική αύξηση της χωρητικότητας είναι η χρήση ευέλικτης υποδομής υγειονομικής περίθαλψης, όπως π.χ κινητά ή αρθρωτά χειρουργεία .

Μπορεί να υπάρχει μια προσωρινή αίθουσα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για την κάλυψη εργασιών για την επέκταση του υπάρχοντος τμήματος ή για μικρότερο χρονικό διάστημα για την ενίσχυση της δραστηριότητας και των λιστών αναμονής «blitz» που έχουν συσσωρευτεί με την πάροδο του χρόνου. Μια τέτοια λύση μπορεί να δημιουργηθεί ως μια αποκλειστική αυτόνομη μονάδα για χειρουργικές επεμβάσεις μεγάλου όγκου, με ελάχιστη επίδραση στους υπάρχοντες πόρους του νοσοκομείου. Μια σειρά ευέλικτων λύσεων είναι διαθέσιμη από Q-bital Healthcare Solutions .

Άλλες στρατηγικές στοχεύουν στη βελτίωση του συντονισμού μεταξύ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης, η οποία μπορεί να προσφέρει καλύτερη ροή ασθενών και πολύτιμη εικόνα για ολόκληρη τη διαδρομή του ασθενούς και τους χρόνους αναμονής σε κάθε στάδιο του ταξιδιού. Η ευέλικτη υγειονομική περίθαλψη μπορεί να βοηθήσει και σε αυτό. για παράδειγμα, μια κινητή ή σπονδυλωτή κλινική μικροτραυματισμών μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα στο κύριο τμήμα A&E του νοσοκομείου για να βοηθήσει τους ασθενείς να κατευθύνονται στην καταλληλότερη οδό.

Σε τελική ανάλυση, η μείωση του χρόνου που πρέπει να περιμένουν οι άνθρωποι για πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας είναι απαραίτητη για τη βελτίωση της εμπειρίας των ασθενών - βασική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες.